Imieniny: Anieli, Renaty, Kastora
  Aktualności
  W Lublinie
  W Drohobyczu
  Wszędzie
  Polecamy
  Archiwum
  Warte uwagi
  Kategorie
   Stowarzyszenie
   Partnerzy
   Projekty
  Bruno4ever

  Tagi

noce górecka cytaty o schulzu eon horusa drohobycz golberg nieznanaukraina o schulzu festiwal 2012 leszek mądzik bruno jarecka filmy bułgarii galeria krcha nasi artyści zwierciadło szpilki lublin
  Ramka


X SchulzFest Lublin-Drohobycz 2022


MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL
BRUNONA SCHULZA

Arka Wyobraźni
DROHOBYCZ / UKRAINA
2022

"Dofinansowano ze środków
Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
pochodzących z Funduszu Promocji Kultury
- podstawowego funduszu celowego"

***


  BRUNO4EVER 
2021-2023 

Dni Brunona Schulza 
w Lublinie
SCHULZFEST 
Zrealizowano z pomocą finansową
MIASTA  LUBLIN

***

***





 
Rok 2022 / Rokiem Brunona Schulza

Odwiedziło nas już:
927270 osób

 

XI Międzynarodowy Festiwal Brunona Schulza w Drohobyczu, 7-13 lipca 2024
ХI Міжнародний Фестиваль Бруно Шульца у Дрогобичі, 7-13 липня 2024
11th International Bruno Schulz Festival in Drohobych, July 7-13, 2024

Aktualności
Schulzowskie „Lustro”, dwudziesty spektakl Sceny Plastycznej KUL


Minimalistycznie o samotności, która jest naszym lustrem

„Lustro” to dwudziesty spektakl Sceny Plastycznej KUL. Po latach „krążenia” wokół tajemnicy osoby i twórczości Brunona Schulza, Leszek Mądzik zdecydował się na spektakl dedykowany artyście i pisarzowi z Drohobycza. Powstał klasyczny dla teatru Leszka Mądzika spektakl. Również klasyczny pod względem wykorzystania w teatrze motywów z rysunków Brunona Schulza.

Lustro, fot. Aleksander Wolak

W „Lustrze” jest tak, jak w teatrze Leszka Mądzika: z ciemności wyłaniają się i wędrują w przestrzeni obramowanej ciemnością afabularne sekwencje scen, paralelnie z towarzyszącą im muzyką. Sceny mają symboliczny i metaforyczny charakter. Najbardziej charakterystyczną z nich jest zdejmowanie masek. Ale w „Lustrze” równie ważne jest przenikanie postaci przez ciemność i odnajdywanie swego – jakiegoś?, czyjegoś? - odbicia w ciemności, a przede wszystkim nasycony erotyzmem, powtarzający się gest dotykania kobiety: albo futra, skrywającego jej ciało, albo jej stóp i nóg, które przejmują władzę nad ciałem dotykającego mężczyzny.

Sceny te w swoich konkretnych figuracjach mają genezę w prozie i rysunkach Brunona Schulza. Wspomniane gesty wyrażane ruchem – dotykiem ręki czy stopy, nawet samo ułożenie postaci, to niemal „żywe” cytaty z rysunków Schulza. Teatr sięga po nie często, bo rysunki te są niczym gotowe, a nawet jakby zadane partytury ruchu scenicznego, ba, wydaje się, że Schulz zawarł w nich kierowane do inscenizatorów żądanie ich wykorzystania dla oddania swoistości swej prozy i sztuki. By pozostać w kręgu lubelskim, przypomnijmy, że także Krzysztof Babicki w „Nocy wielkiego sezonu” zrealizowanej na scenie Teatru Osterwy analogicznie, aczkolwiek „po swojemu”, kreował ruch sceniczny części postaci jakby ożywiając rysunki Schulza.

Na tle dotychczasowego dorobku Sceny Plastycznej KUL, „Lustro” wyróżnia się minimalizmem oraz prostotą konstrukcji i estetyzacji scen, jakby Leszek Mądzik nie chciał, aby spektakl w jakikolwiek sposób wdał się w konkurencję z siłą wyrazu i tajemniczości twórczości samego Schulzem. Wyjątkowy charakter nabiera scena wspomnianej, podszytej erotyzmem gry ciała mężczyzny ze stopami kobiety, odbywająca się jakby w ukryciu, pod stołem. Z punktu widzenia widza scena ta rozgrywa się w dali, w głębi sceny, trwa długo, aż staje się nużąca. Wówczas, i w tym przejawia się siła tego teatru, scena ta zaczyna „rosnąć” przybliżając się do pogrążonej w ciemności widowni. Umowność tej sceny i jej nużąca teatralność znika, zaczyna w niej dominować czysta zmysłowość.

Po raz pierwszy w spektaklu Sceny Plastycznej KUL pada słowo. To czytane z offu kilka zdań z opowiadania „Samotność” o tytułowym lustrze. Co jest tak ważnego w tych słowach, że Mądzik je wprowadził? Może mówią one o naturze ludzkiej tożsamości, o procesie konstytuowania się i przemiany naszego ja, który raczej doświadcza nas niepokojem, rozdwajaniem jaźni, niż szczęśliwym finałem w postaci zrozumienia siebie i tajemnicy życia. Czy nie o tym właśnie opowiada swoimi spektaklami także Leszek Mądzik? W „Samotności” Schulz pisze: „Jak wyglądam? Czasem widzę się w lustrze. Rzecz dziwna, śmieszna i bolesna! Wstyd wyznać. Nie widzę się nigdy en face, twarzą w twarz. Ale trochę głębiej, trochę dalej stoję tam w głębi lustra nieco z boku, nieco profilem, stoję zamyślony i patrzę w bok. Stoję tam nieruchomo patrząc w bok, nieco w tył za siebie. Nasze spojrzenia przestały się spotykać. Gdy się poruszę, i on się porusza, ale na wpół w tył odwrócony, jakby o mnie nie wiedział, jakby zszedł poza wiele luster i nie mógł już powrócić”.

Zatem – to apoteoza samotności, skoro człowiek zostaje opuszczony nawet przez swe wierne lustrzane odbicie, przez swój wierny cień. Z drugiej strony, w tym obrazie odczytać można i coś przeciwnego: odwagę - nawet siłę - w byciu samotnym wobec świata, nawet wobec siebie samego z przeszłości, siebie samego potencjalnego, z lustra…

Minimalizm spektaklu rezonuje w widzach jak głos z tuby - wielością osobistych skojarzeń, jakbyśmy patrzyli w głąb siebie, w swą pamięć o nas samych, w której jawi się obraz niewyraźny i nieostry, acz silny. Dlatego kiedy scena zamiera, a na widowni powoli zapala się żarówka, widzowie długo pozostają w milczeniu wpatrzeni w ciemność przed nimi. Jak w lustro.

Grzegorz Józefczuk

„Lustro”, Scena Plastyczna KUL Lublin – scenariusz, reżyseria, scenografia: Leszek Mądzik,muzyka: Piotr Klimek, fragment opowiadania „Samotność” Brunona Schulza czyta Jerzy Radziwiłowicz, premiera 7 marca 2013 roku na XV Festiwalu „Oblicza Teatru” w Polkowicach na Dolnym Śląsku. Pokaz w Lublinie: 25,26 maja 2013 r.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: http://www.brunoschulzfestival.org/index.php?tpr=news&id=64


31-05-2013, 00:10:56


  Festiwale






  NewsLetter

Podaj swój e-mail



Bądź na bieżąco
z najważniejszymi wydarzeniami związanymi
z postacią Brunona Schulza




Kultura w Lublinie
BRUNO SCHULZ MUSEUM DROHOBYCZ
Polecamy:    Ї      Brama_Grodzka      PRZYPINKA.PL      Kurier_Galicyjski      Instytut_Polski w Kijowie      EAST-CULTURE      Zaxid.net      Lonia / Maydan Drohobycz      Wikipedia Ukr      Nowa Europa Wschodnia      ZBRUCZ Pismo internetowe      Rada Miasta Drohobycz   
Copyright © Stowarzyszenie | Projekt: Paweł Górski | Wykonanie: ATLabs